"Ang Nag-iisa", isang tugmang tula tungkol sa pangarap

“ANG NAG-IISA”
Isang araw ay mayroong nag-iisa
Tila nawawalan na siya ng pag-asa
Kaya nakipagsundo sita kay bathala
Susugal ang lahat, matupad lang sana

Dagat ng kabiguan ay lalanguyin
Bundok ng pagsisikap ay aakyatin
Gubat ng pagdududa ay susuungin
Anumang unos ay 'di iintindihin

Buong pusong tinanggap ng nag-iisa
Hinarap niya lahat ng hamon sa kaniya
At sa pagtatapos ng kaniyang karera
Sa wakas, ang nag-iisa'y naniwala

Matapos niyang magawa ang kasunduan
Kasa-kasama na rin niya ang tagumpay
Unti-unting nasanay sa kasiyahan
Pagsapit ng kalugmuka'y 'di na sanay

Ilang ikot na ang kamay ng orasan
Humihigpit nanaman ang mga kadena
Humiling ulit ng isang kasunduan
Ang naniniwala'y muling nag-iisa

At lalanguyin muli ang karagatan
Aakyatin nanaman ang kabundukan
Susuungin pa rin ang mga kagubatan
Para sa tagumpay, kaniyang tatapangan
Tapos na ang laban, ngayo’y mas malakas
Lahat haharapin, gano man kabigat
Mas malaking problema, ito ay likas
Lahat ng paghihirap, magiging sapat

Tulad ng araw at buwan sa kalawakan
Nagniningning ito sa tamang panahon
Isang panagarap na pinanghahawakan
Lumalaban hanggang sa lupa’y ibaon

Ilang hakbang na at libo-libong milya
Paghihirap, may kapalit na biyaya
Nabuong katapangan, ‘di mawawala
Sa wakas, ang nag-iisa’y naniwala


Mga Komento

Mag-post ng isang Komento

Mga sikat na post sa blog na ito

"Isang Libo", isang tugmang tula tungkol sa isyung panlipunan

“ISANG LIBO” Totoy, ika’y mag-ingat sa bansang ito Mga inosenteng nadadamay sa gulo Nene, ‘wag kang magpagabi sa daan Sayo ay walang hustisyang nakalaan Isang lipunang biro ang panghahalay Walang konsiderasyon sa pagpatay Nasa pagdodroga lahat ng atensyon Sa pagkatao mo ay walang pagtugon Naaalala mo pa ba ang kahapon? Noong kaligtasan mo pa ang inuuna Walang awing mga bangkay na binaon Baka nga’y magaling lang ‘to sa una Sino mag-aakala sa isang libi Mababayaran na ang pagkatao mo Kaya ba at ganun na lang ang pagtrato? Kinakailangan pa ba nating magtago? Totoy, pasensya ka na sa bansang ito Konting oras pa sana ang ibigay mo Nene, maniwala ka lang sa daan mo Dahil may hustisya na darating sa’yo Bumalik sa Kalipulan ng mga Tula (Mga Malikhaing Kamay)
Magbasa nang higit pa

"Kulay", isang malayang tula tungkol sa Pilipinas

“KULAY” Iwagayway ng mataas! Bayanihan hanggang wakas Pagsasamang tumatagal Mga bayaning marangal Taas noo at respeto Ito ang bayang minamahal ko Kapayapaan sa bughaw Kabutihang umaapaw Mayaman sa kultura Sa bayani’y pinagpala Simbolo ng katarungan Kanilang ipinaglaban Ang pula’y sa kagitingan Tapang ng kakalkihan Lakas ng kababaihan Ay aking hinahangaan Nakaraan nati’y yaman Halina’t ating ingatan Kadalisayan sa puti Katangiang Pilipino Ay ang nagmumukod tangi Ang kalinisan ng puso Ay hindi maitatanggi Ito’y mga Pilipino Bumalik sa Kalipulan ng mga Tula (Mga Malikhaing Kamay)
Magbasa nang higit pa

"Peminismo", isang sanaysay

“PEMINISMO”             Nabuhay tayong pantay-pantay. Hanggang ang ating kasarian ay nagsilbing dibisyon sa’ting mga tao. Ang Peminismo ay ang pagkakaroon ng pantay na karapatan at pribilehiyo ng parehong kasarian. Bakit nga ba tayo nanghihingi ng kalayaan? Ang kalayaan ay isang karapatan at hindi isang pribilehiyo.             Nagsimula ito noong wala pa tayong kamalayan sa ating mundong gingalawan. Lumaki akong tinuruang ang bughaw ay para sa mga kalalakihan at ang kulay rosas naman ay para sa mga kababaihan. Ang pag-ak ng isang lalaki ay sumisimbolo ng kahinaan. Oo, inaamin ko na nalason na rin ang aking isipan sa mentalidad na ang pagiging taliwas sa iyong sariling ksarian ay isang insulto. Pagod na ako sa ganitong lipunan at hindi ko na kaya pang tumira sa isang lugar kung saan ang iyong kasarian ay magbibigay sa’yo ng kaantasan mo sa buhay. Isang malaking halimbaw...
Magbasa nang higit pa